LIHAM NI PINAY MULA SA SINGAPORE

 Liham ni Pinay mula sa Singapore

ni Ruth Mabanglo

Sugatan ang nigiti ko nang lisanin kayo

Malagim ang kahapon at Malabo ang bukas

Ngunit kailangang ipakipagsapalaran

Kahit ang mga payak ninyong halik at yakap.

Malinaw na malinaw sa pananda

Ang paglalim ng bileges sa noo ni Ama,

Ang namintanang luha sa mata ni Ina,

Ikinubli lamang ng mga pisil sa palas

At niligis ng wala-nang-bangong bulaklak.

Bumubuntot ang mga bilin at tawag

Sa papalayong hakbang ng panganay na anak.

Umalis akong may dawag ng takot

Hatid ng dalits at walang pangalant pagod.

Lumulusot ang kirot sa nakabihis na tapang

Ngunit kailangang makawala są gapos ng utang

Umalis akong may undyok ng pangrap

Makauwi sa galak, maahon sa hirap,

Bugnot na palibhasa sa galunggong at kanin

At palad na meryendang kamote at saging.

Pangarap ko ring maging maybahay

Ng isang ginoong guwapo at iginagalang,

Maligo sa pabango kung Sabado at Linggo

At mamasyal sa parke nang walang agam-agam.

Lumipad nga kao ất dito nasadlak,

Nagsusulsi ngayon ng sủnog na pakpak.

Sa among banyaga pagkatao'y itinakwil

Ipinahamig na ganap sa madlang hilahil.

Nakaniig ko rin ang tunay na hirap

Sa isang gusaling may dalawampung palapag.

Utusan, yaya, kusinera at labandera

Sakop kong trabaho ay lahat-lahat na.

Labing-anim na oras na walang tawad

Ang kayod ko rito sa maghapong singkad.

Kaninong dila ang di magliliyab?

Mabuti nga ất may nalabing panahon sa pagtulog

Sa altar ng pangrap, may maidudulog.

Mabuti na ito, kayo rin ang may sabi,

Magpaalila man ako ay may maisusubi.

Inilalakip ko rito ang kaunting halaga,

Pag-initin agad sa pagas na bulsa.

Kalimutan muna ang nasang sinimpan.

Pag-asuhing madali ang palayok at kalan.

Samantala'y ipagdasal nang taos at taimtim,

Matagalan ko ang hirap at saklot nang panimdim;

Tumibay akong kasabay ng siyudad

Bago mamanhid ang isip at puso'y tumigas.

Sanggunian: https://www2.hawaii.edu/~mabanglo/poemsInTagalog.htm